Reizen in FLOW
Door: Nienja
Blijf op de hoogte en volg Nienja
14 December 2013 | Maleisië, Kuala Lumpur
Ik heb getwijfeld hoe verder te gaan met het schrijven van onze reiservaringen via dit blog. We maken zoveel mee en het is heerlijk niets te hoeven doen, puur te zijn en mee te maken. Opsnuiven van elk moment, de zintuigen wijd open. Een opsomming geven van de vele plaatsen die we hebben bezocht geeft niet weer wat we beleven. Ik wil proberen woorden te geven aan iets wat we ervaren terwijl we langs highlights en beroemde plaatsen komen. Een belangrijk aspect is het zijn in FLOW.
Ik heb het idee dat we sinds het begin van de reis in een flow zitten. Ja, hoe omschrijf je dat nu weer, een flow klink bijna te hip. Maar al voor we in het vliegtuig stapten gingen de dingen zoals ze moesten gaan. Of misschien beter gezegd, we hadden er de volste vertrouwen in dat dingen wel goed zouden komen, en tot nu aan toe is dat vertrouwen gegrond gebleken. Sterker nog, we reizen vanuit een bepaald plezier en de nieuwsgierigheid om te ontdekken, waardoor we mensen en situaties tegenkomen die verassend en inspirerend zijn.
Het doet soms lijken of je voor een flow niets hoeft te doen, je kunt achterover zitten, moet vooral loslaten, accepteren en laten gebeuren. Maar ik ervaar het meer als een balans tussen het luisteren naar je gevoel, het realistisch zijn in je mogelijkheden, het vertrouwen op onverwachte positieve wendingen en een zin om te bewegen, ontmoeten en te leren kennen. Natuurlijk zijn er ontberingen, maar het lukt ons om ook deze minder makkelijke stukken van de reis vanuit een gevoel van dankbaarheid te blijven zien. En dat is niet zomaar, dit gevoel is ook wat we in elkaar versterken en waar we steeds weer via de omstandigheden waar we ons in bevinden in bevestigd worden. Het is ons gelukt ondanks de paar jaren van onzekerheid over werk, geld en verblijfsrecht samen naar een gezamenlijk doel toe te leven. Niet alleen het gevoel elkaar lief te hebben met de intentie dat dit levenslang is, maar ook het aangaan van dit reisavontuur. Samen een richting op gaan, een idee uit te werken en onderweg te zijn, geeft veel om te delen en geeft dagelijks steeds opnieuw energie en aanleiding tot een feestje! We hebben hard gewerkt, gepuzzeld met het vinden van het juiste moment om te gaan (wat als je nadenkt over werk en toekomst zal dit heel vaak tot de conclusie leiden dat het onverstandig is lang weg te gaan), we hebben elkaar het ja-woord gegeven voor het leven en met inbreng van alle geliefden om ons heen gespaard om deze reis om de wereld in 82 dagen te kunnen maken.
Dus wanneer we in Panama in de kristal heldere zee zwemmen, in Peru onze Opa en Oma knuffelen, in Argentinië zomaar voor de radio worden geïnterviewd over onze reis, in Brazilië in een dansles staan, in Zuid-Afrika een bijeenkomst TRE kunnen volgen, in Hong Kong met stokjes eten, in Maleisie samen op een onbewoond eiland afval opruimen of in India een warm welkom krijgen, kijken we elkaar in de ogen en zien we opnieuw in de ander die pretlichtjes weerspiegeld.
En ja, dan is soms ineens de flow eruit, de tijdsverschillen zijn enorm, je raakt vermoeid, hebt een allergische reactie, kent de weg niet in een miljoenen stad, wordt aangeklampt door een horde verkopers of taxi chauffeurs, legt uit dat je iets niet kunt eten en krijgt het toch op je bord, weet je houding niet te vinden op die lange vlucht, hebt een ander idee over hygiene, en je liefje is het niet met je eens...dan voelt het of alles opeens tegen zit.
Maar steeds valer lukt het, ook samen, je bewust te worden van kleine dingen, is er een leuk contact met iemand die je niet kent, een vriendelijk gebaar, je ademt bewust in en uit, observeert en overlegd, er komt een meevaller, een oplossing, er is een betere communicatie, een goede nacht slaap, er is weer ruimte voor verandering en beweging....de flow is terug. Dat voelt zo goed!
Ik heb het idee dat we sinds het begin van de reis in een flow zitten. Ja, hoe omschrijf je dat nu weer, een flow klink bijna te hip. Maar al voor we in het vliegtuig stapten gingen de dingen zoals ze moesten gaan. Of misschien beter gezegd, we hadden er de volste vertrouwen in dat dingen wel goed zouden komen, en tot nu aan toe is dat vertrouwen gegrond gebleken. Sterker nog, we reizen vanuit een bepaald plezier en de nieuwsgierigheid om te ontdekken, waardoor we mensen en situaties tegenkomen die verassend en inspirerend zijn.
Het doet soms lijken of je voor een flow niets hoeft te doen, je kunt achterover zitten, moet vooral loslaten, accepteren en laten gebeuren. Maar ik ervaar het meer als een balans tussen het luisteren naar je gevoel, het realistisch zijn in je mogelijkheden, het vertrouwen op onverwachte positieve wendingen en een zin om te bewegen, ontmoeten en te leren kennen. Natuurlijk zijn er ontberingen, maar het lukt ons om ook deze minder makkelijke stukken van de reis vanuit een gevoel van dankbaarheid te blijven zien. En dat is niet zomaar, dit gevoel is ook wat we in elkaar versterken en waar we steeds weer via de omstandigheden waar we ons in bevinden in bevestigd worden. Het is ons gelukt ondanks de paar jaren van onzekerheid over werk, geld en verblijfsrecht samen naar een gezamenlijk doel toe te leven. Niet alleen het gevoel elkaar lief te hebben met de intentie dat dit levenslang is, maar ook het aangaan van dit reisavontuur. Samen een richting op gaan, een idee uit te werken en onderweg te zijn, geeft veel om te delen en geeft dagelijks steeds opnieuw energie en aanleiding tot een feestje! We hebben hard gewerkt, gepuzzeld met het vinden van het juiste moment om te gaan (wat als je nadenkt over werk en toekomst zal dit heel vaak tot de conclusie leiden dat het onverstandig is lang weg te gaan), we hebben elkaar het ja-woord gegeven voor het leven en met inbreng van alle geliefden om ons heen gespaard om deze reis om de wereld in 82 dagen te kunnen maken.
Dus wanneer we in Panama in de kristal heldere zee zwemmen, in Peru onze Opa en Oma knuffelen, in Argentinië zomaar voor de radio worden geïnterviewd over onze reis, in Brazilië in een dansles staan, in Zuid-Afrika een bijeenkomst TRE kunnen volgen, in Hong Kong met stokjes eten, in Maleisie samen op een onbewoond eiland afval opruimen of in India een warm welkom krijgen, kijken we elkaar in de ogen en zien we opnieuw in de ander die pretlichtjes weerspiegeld.
En ja, dan is soms ineens de flow eruit, de tijdsverschillen zijn enorm, je raakt vermoeid, hebt een allergische reactie, kent de weg niet in een miljoenen stad, wordt aangeklampt door een horde verkopers of taxi chauffeurs, legt uit dat je iets niet kunt eten en krijgt het toch op je bord, weet je houding niet te vinden op die lange vlucht, hebt een ander idee over hygiene, en je liefje is het niet met je eens...dan voelt het of alles opeens tegen zit.
Maar steeds valer lukt het, ook samen, je bewust te worden van kleine dingen, is er een leuk contact met iemand die je niet kent, een vriendelijk gebaar, je ademt bewust in en uit, observeert en overlegd, er komt een meevaller, een oplossing, er is een betere communicatie, een goede nacht slaap, er is weer ruimte voor verandering en beweging....de flow is terug. Dat voelt zo goed!
-
23 December 2013 - 09:01
Patrick:
he Nien mooi stukje wat je geschreven hebt het reizen geeft jullie heel veel mee. Geniet van de dagen groetjes -
27 December 2013 - 21:19
Bruno Van Orshoven:
hey Nienja,
uw woorden zijn slechts een samenraapsel van de emotie die op de foto's zichtbaar zijn, jullie genieten overduidelijk en elke tegenslag wordt omgebogen tot een uitdaging waarvan je kan leren.
Na die 82 dagen begint het pas :-) nu jullie ontdekken wat de flow kan doen, is het enkel nog vertrouwen dat het in Nl evenzeer kan.
Ik kijk uit naar de volgende foto's en ben vereerd dat ikmag meeenieten van jullie flow.
lieve groeten vanuit België,
Bruno -
29 December 2013 - 11:14
Ronald En Babs:
Die flow, dat is nou reizen zoals het hoort! Mooi verhaal, mooi beschreven! Ik had er tranen van in mijn ogen toen ik het las. Genieten van de kleine dingen en daar kan ik zelf nog wat van leren. Ik wil zelf altijd te veel veel zien en doen, want ja, je bent er toch en misschien kom je er nooit meer. Maar daardoor doe je vaak teveel en wordt het genieten misschien wel minder. Nog 1,5 week en dan staan jullie weer op jullie eigen stoep in Amsterdam. Het zonnetje schijnt nu en het vriespunt is tot op heden nog lang niet in zicht :-) Geniet er nog even van en dan .... tot snel! X Ronald en Babs -
30 December 2013 - 16:30
Eugenie:
Lieve Nienja en Abello,
Ik lees met plezier jullie reisverslagen. Jullie reis gaat snel naar een eind en ik wil jullie daarom....waar jullie ook zijn, een inspirerend en liefdevol 2014 toewensen. Liefs Eugenie -
04 Januari 2014 - 16:30
Nienja Brouwer:
Wat ontzettend fijn om jullie reacties te lezen!! We gaan elkaar gauw weer zien :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
