Buenas dias!

Daar ben ik dan, aangekomen bij Florike in Lima! De reis ging voorspoedig maar was wel lang.

Van Madrid naar Lima zat ik naast een schattige italiaanse oma. We konden elkaar helemaal niet verstaan. Mijn 3 zinnen Spaans waren na 1 minuut al uitgesproken. Kennerlijk wel verstaanbaar voor haar want zo wist ik wel dat oma Ina naar haar dochter onderweg was en zelf in Italie woont.
De service van Iberia airlines laat te wensen over (eigen schuld voor 200 euro meer had ik met KLM rechtstreeks kunnen vliegen). Nu zaten Oma en ik beiden met zeer droge lippen en mond, we kregen op de 12 uur vliegen slechts 2x een drankje geserveerd en je mag zelf sinds de tijd van terrorisme niks meer meenemen aan drank het vliegtuig in. Ik ben dus regelmatig opgestaan om voor oma en mijzelf water te halen waarvoor oma me iedere vroeg wat ze me moest betalen (ze wreef met haar duim tegen de toppen van haar vingers en keek me vragend aan, volgens mij de universele taal voor wat kost het). Ik schudde dan heftig mijn hoofd en zei in alle talen die ik spreek dat het gratis is, maar ze bleef me zo dankbaar dat ik vermoedde dat ze dacht dat ik het uit eigen zak betaalde. Dit is een voorproefje op de reis want er zullen nog vele misverstanden door taalbarrieres komen! In dit geval in mijn voordeel, ik kwam ervan af als ideale schoondochter. Heel wat uren later wandelden we samen de douane door alsof oma en ik Peru gingen bezoeken. Helaas zijn we elkaar kwijtgeraakt bij de chaos van de tassen van de band af halen. Hopelijk is oma Ina ook veilig thuisgekomen.

Want veilig en thuis dat ben ik! Florike stond me stralend op te wachten met de woorden 'ik herkende je bijna niet, het lijkt of je langer geworden bent'. Deze eer komt de bharata yoga toe. Ik voel me ook langer, sterker, gelukkiger.
Het was zo'n 45 minuten met de taxi door Lima naar haar huis. Een ruim appartement met ook ruimte voor Reiki behandelingen. We hadden heel wat bij te kletsen, totdat ik echt niet meer wakker kon blijven om middernacht. Voor mij was het Nederlandse tijd toen al 7 uur de volgende ochtend, ik heb een nacht overgeslagen ofzoiets...

Vanochtend toch vroeg wakker en direct begonnen we met yoga, zalig op stripjes en rolletjes gelegen en ik mijn shiatsu bij Florike toegepast, zij de Reiki bij mij. Wat wil je nog meer? Reisplannen maken!
We hebben (na een paar alternatieven besproken te hebben waarbij we bijna vannacht al in de bus hadden gezeten) nu besloten dat we morgen vertrekken en de eerste week richting zuiden gaat. Ica, Pisco, Nasca en Arequipa zullen we zien.

Vandaag een regeldag. Geld wisselen was dolle pret in de bank. Travellercheques doen ze bijna niet meer (de mijne waren dan ook van een aantal jaar geleden, gelukkig blijft ook dat geld zijn waarde houden). Bijna te laat voor het postkantoor om het Sinterklaaspakketje van Florike haar ouders op te halen. Gelukkig (of niet dat moet ik nog zien) rijden de taxi's hier als gekken. Dus toch 5 minuten voor sluitingstijd binnen, maar helaas een uur later stonden we pas weer buiten. Over bureaucratie gesproken.. we moesten langs 5 loketten (met lange rij wachtenden) waar driftig gestempeld werd en we overal nieuwe papieren meekregen die uit printers kwamen rollen. Hoewel we niets hoeften te betalen om het op te halen moesten we er wel ruim de tijd voor nemen zodat iedereen zijn werkje kon doen. Dat valt me nu al erg op, mensen werken hier hard, snel, met een bepaalde haast (ook in het verkeer), zodat zelfs ik me traag kan voelen oftewel heel ZEN..haha. Nou in ieder geval kunnen Florike en ik heel veel plezier samen maken en hebben we nu al veel gelachen. Ik geniet zelfs van lang wachten en observeren hoe de dingen hier gaan!

Fijne Sinterklaasavond morgen allemaal, wij vieren het toch niet op de Nederlandse ambassade maar eten onderweg speculaas, pepernoten, marsepein...en nog veel meer lekkers dat uit Nederland is overgekomen.

Tot een volgend bericht!